ROOIBOS
Rooibos (Aspalathus linearis) najlepiej rośnie w gorącym i suchym klimacie południowoafrykańskich regionów górskich. W tych obszarach małe, igiełkowate liście rooibos służą do przygotowywania aromatycznej herbaty. Napar zawiera niewiele garbników, a jednocześnie bogaty jest w minerały. Podczas fermentacji liście wydzielają łagodny, a jednocześnie intensywny aromat i przybierają charakterystyczną czerwonawo-brązową barwę.
MELISA
Melisa lekarska (Melissa officinalis) pochodzi z południowej Europy. Podobnie jak wiele ziół południowych, początkowo uprawiana była w ogrodach klasztornych, a następnie stopniowo rozprzestrzeniła się po całym kontynencie. Jest wieloletnią rośliną, która kiełkuje od marca do lipca, osiąga wysokość do 70 cm i łatwo rozpoznaje się ją po charakterystycznym zapachu. Ze względu na wszechstronne zastosowanie była wcześnie uprawiana w całej Europie jako popularne zioło aromatyczne. W średniowieczu występowała w każdym ogrodzie klasztornym, uważana za szczególnie cenną i niezbędną.
SKRZYP POLNY
Skrzyp polny (Equisetum arvense) wywodzi się z czasów sprzed około 400 milionów lat, kiedy osiągał rozmiary drzew i wraz z gigantycznymi paprociami oraz mchami tworzył rozległe lasy. Podobnie jak te rośliny, nie wytwarza kwiatów i rozmnaża się poprzez zarodniki. Wiosną wypuszcza blade pędy zarodnikowe, które po krótkim czasie zanikają. Następnie wyrastają zielone pędy letnie, które dawniej służyły do czyszczenia metalu — stąd wzięła się nazwa „zioło cynowe”.
POKRZYWA
Pokrzywa (Urtica dioica, Urtica urens) zasługuje na honorowe miejsce wśród ziół. Na całym świecie występuje 70 gatunków, z wyjątkiem Antarktydy. Wytrwała, niewymagająca i skuteczna, chętnie rośnie w pobliżu ludzi, a wiele motyli jest od niej zależnych. Znana już w starożytności, odstraszała złe uroki, a Germanie nazywali ją "Donnernessel", poświęconą bogu burzy Donarowi.
ZIELONY OWIES
Zielony owies (Avena L.) do parzenia herbaty jest przygotowywany z niedojrzałego, zielonego owsa, które zbiera się przed pełnym kwitnieniem, jest zasadowy i zawiera liczne substancje roślinne. Owies należy do rodziny traw (Poaceae), jest jednoroczną trawą pochodzącą z Bliskiego Wschodu i został udomowiony podobnie jak inne zboża.
KŁOSOWIEC
Kłosowiec fenkułowy (Agastache foeniculum) pochodzi z „nowego świata”, północnoamerykańskich prerii, północno-zachodnich Stanów Zjednoczonych i części Kanady, gdzie to wieloletnie zioło ma swoje naturalne siedlisko. Od lipca do września obdarza nas swoimi kwiatami, co było również powodem sprowadzenia tej rośliny do Europy jako pożywienia dla pszczół i zwierząt.
HIBISKUS
Hibiskus (Hibiscus L.), znany również jako róża chińska, pochodzi z tropików i subtropików. Jego chłodzące właściwości zapewniają mu stałe miejsce w tradycyjnej fitoterapii i czynią go nieodzownym składnikiem klasycznych herbat owocowych.
NASIONA MARCHEWKI
Nasiona marchwi (Daucus carota semen L.) i sama „marchewka” są znane w Europie od 2000 lat. Pochodząca pierwotnie z Azji Środkowej roślina z rodziny baldaszkowatych została prawdopodobnie wyhodowana w tej części świata do znanej obecnie postaci.
BŁAWATEK
Chaber bławatek (Centaurea cyanus L., Cyanus arvensis) był tak skutecznie zwalczany, że prawie wyginął. Dlatego obecnie jest pod ochroną. Z obszaru wschodniego Morza Śródziemnego rozprzestrzenił się jako tzw. „naśladowca kultury” w całej Europie, można go znaleźć w Alpach na wysokości do 1800 m n.p.m.. Nasz prawdziwy chaber bławatek pochodzi z naturalnych upraw na glebach ubogich w wapń, przepuszczalnych i bogatych w składniki odżywcze. Ze względu na wysoką zawartość substancji gorzkich i barwnika antocyjanowego ma stałe miejsce w ziołolecznictwie.
KWIAT LIPY
Lipa szerokolistna (Tilia platyphyllos Scop.) i jej kwiaty są porządane w ziołolecznictwie. Jest prawdziwą Europejką i może żyć do 1000 lat, ale rzadko można ją spotkać w stanie dzikim. Kwiatostany zwisające w baldachogronach pojawiają się w czasie przesilenia letniego, między czerwcem a lipcem, kiedy można je zbierać. Podczas gdy lipa szerokolistna ma liście o długości do 15 cm, liście lipy drobnolistnej, o długości około 5 cm, wydają się stosunkowo małe. Te majestatyczne drzewa osiągają wysokość do 40 m i są bardzo lubiane przez pszczoły.
SZAŁWIA
Szałwia lekarska (Salvia officinalis) należy do rodziny jasnotowatych. Jest rozpowszechniona na całym świecie, z wyjątkiem Antarktydy i Australii, i jest jednym z najbogatszych w gatunki rodzajów roślin okrytonasiennych. Szałwia, ceniona przez zielarzy od czasów starożytnych, jest nieodzownym składnikiem naszej kuchni i botaniki.
LAWENDA
Lawenda wąskolistna (Lavandula angustifolia) jest odrębnym rodzajem roślin z rodziny jasnotowatych. Pochodząca pierwotnie z regionów przybrzeżnych basenu Morza Śródziemnego, lawenda była również uprawiana przez benedyktynów na północ od Alp i obecnie można ją znaleźć w każdym ogrodzie w Europie.
PŁATKI NAGIETKA
Nagietek lekarski (Calendula officinalis) należy do rodziny astrowatych (Asteraceae) i jest rozpowszechniony w Europie. Dzięki swoim żółtym i pomarańczowym kwiatom jest szczególnie efektowny i można go znaleźć w wielu ogrodach. Wykorzystywane są głównie płatki kwiatów, które po wysuszeniu są tradycyjnie stosowane jako herbata lub w postaci ekstraktu do użytku zewnętrznego.
